مش حزغرد

كل اللى فكراه ان الطريق كان طويل جداً...متعرج جداً...ما بين الجبل والبحر...فضلت ساكتة معظم الطريق لان مكنش عندى حاجة اقولها...أو يمكن نوم العيال والسرحان الى هو فيه من امبارح خلونى اتجرأ واعلن صمتى طول الطريق...

شىء جميل ان الحياة الدوشة اوى اللى انا عيشاها تبقى هادية...ولو حتى لساعات قليلة.

السكوت وصوت الراديو اللى مش مركزة كفاية انى اميز ايه اغانيه وصوت العربيات اللى بتضربنا كرباج صوت كل ما بتعدى بسرعة جنبنا فيهم رتم شبه واحد...رتم يساعد اكتر على التفكير.

اتمنيت ان البحر اللى انا شايفاه طول الطريق يبقى باينلى لونه ...بس للاسف....كان الليل ضلمه بزيادة...لولا شوية لألأه من القمر على وش الميه مكنتش عرفت ان فيه بحر اصلاً.

كنت ببصله كل شوية...بروفيل وشه يدل على مصيبة بتختمر فى دماغه...وسرحانه يدل على ان المصيبة دى من العيار التقيل.

كنت ببصله كانى بدور عليه...بتاكد ان اللى قاعد جنبى متنح على الطريق هو هو الانسان اللى انا اتجوزته...ببصله كانه واحشنى...وهو فعلاً كان واحشنى...مش وجوده...بس معنى وجوده بتاع زمان...واحساسى بنفسى لانه موجود...كل ده كان واحشنى.

مش عارفه ليه كنت مصممة -بدون وعى اوى- انى اكسر جزء من ضفرى...افتكرت معانى ده فى علم النفس اللى انا درساه كويس...بس تجاهلت الفكرة وسرحت تانى...بصيت لايديا لقيت ضوافرهم محتاجين عناية...انا حتى مش فاكرة اخر مرة بردتهم كانت امتى.

انا فعلاً مهملة فى نفسى...بس مش قصدى ابقى مهملة...انا بس مش حبانى...وهو مش حاببنى...مش شايفنى...او شايفنى ومطنش...مش عارفة...انا متغاظة منه بس مش كفاية عشان ادب خناقة او اشتكى.

أصلاً أصلاً حتى لو شافنى...مش حتبقى بالعين اللى كان شايفنى بيها الاول ولا حشوف فى عينيه النظرة اللى كنت بشوفها الاول...النظرة اللى كانت بتحسسنى انى مش عايزة حاجة تانية من الدنيا...وانى احلا واحدة فى الدنيا...لو بصلى حشوف عينين ازاز من غير نظرات...وواثقة انى مش حاسمع ولا كلمة حب...ولا همسه واحدة فيها اعجاب او رغبة...ومتاكده انه مش حيبقى برق ورعد زى زمان...متاكدة انى مش ححس بسما...ولا بسحاب...ولا حشوف اقمار ونجوم...ولا حفضل متعلقة بيه عشان يفضل قلبى وقلبه يطبطبوا على بعض.

اصلاً لو شافنى برضه مش حيشوفنى...والحقيقة ان عماه عندى ارحم من نظرته الازاز.

انا مكنتش عايزة اسافر السفرية دى...هو رايح شغل وانا بقى اتهد من العيال طول النهار...بس رحلة الرجوع بالليل دى فاتحة لى بحر افكار مكنش عندى وقت قبل كده اعوم فيه...مكنش عندى وقت او مكنتش عايزة افكر؟

مش عارفة...

هو يمكن انا بعرف اتكلم اكتر من ما بعرف افكر...بقول...مرة..اتنين...تلاتة بالكتير...وبعدين خلاص...بيخلص وقت الكلام...وييجى وقت الصبر...فبصبر...واصبر..واصبر...لعل الدنيا تختلف ...يمكن الحياة تظهر الحاجات...وبعدين بنفجر!

وبعدين بتهاجم فبدافع...واتهاجم جدا جدا جداً ...فببطل ادافع وبقلب التربيزة قلبة مبعدهاش لا هجوم ولا دفاع ولا كلام.
بس انا مش عارفة اعمل كده معاه....على الاقل لحد دلوقتى.

بصيتله تانى...بصلى بطرف عينه آل يعنى مش حاخد بالى انه بيبص...هو عارف انى ببصله...ومكبر دماغة من انه يسألنى فى ايه...اكيد المصيبة اللى بيدبرها اكبر من انه يدوش نفسه بيا...فى النهاية انا شىء مسلم بيه...حاروح فين...حاعمل ايه يعنى...انا والولاد زى كرفتاته اللى كل يومين يشترى منها...كمالة...وجاهه...اكسسوار...زينة...مش عارفة.
مفكرتش كتير ايه هى المصيبة...او مين...مش فارقة...مش كفاية انى عارفة ان فيه مصيبة؟؟

هو كأب كويس اعتقد...بيأكل الولاد بايديه فى بقهم...وبيلعب معاهم...ومش معنى انه ضربهم جامد مرتين تلاتة انه اب وحش...لأ...هو بس اكيد اتضرب وهو صغير...ايوة...تفاسير علم النفس تانى...

لو اطلقت منه حشرد العيال...ما هو مش سامحلى اشتغل..وبابا الله يرحمه بقى...واعمامى الاتنين فى فرنسا غرقانين فيها...اصرف ع الولاد منين...لأ...مش حاياخدهم...على جثتى...ده تايه اصلاً...بالكتير حيرميهم لأمه المجنونة ذات السبعين ربيعاً...هى فى كامل قوتها العقلية بدليل الجنان المستحكم فيها...بس قعيدة يا عينى...مبتتحركش...والله ربنا ده حكيم بشكل...اصل لو كان فيها صحة مع الجنان ده كان زمانها مولعة فى دار السلام كلها.

هو مش بيئة خالص مع انه من دار السلام اصلاً...مش حانسى اول مرة قابلته فى عيد ميلاد جوز بنت خالتى لما قاللى انه من المعادى....هو صحيح الفرق بينهم محطتين بس برضه...دى حاجة ودى حاجة...ابن اللذينا تنك ويموت فى الفشخرة.

زمان كنا بنسمع نفس المزيكا...وبنحب نفس الافلام...وبنروح نفس الاماكن...واعتقد ان التوافق ده اكتر حاجة شدتنى ليه...احنا نفس الموود...فى كل حاجة!

ايه اللى حصل؟؟

مش عارفة...

أو يمكن عارفة...

انا دايماً كنت بحس فى عينيه انه مش مصدق نفسه انى اتجوزته...يمكن لما حس انه طالنى اتفشخر زى عادته وحلى فى دماغة يطول ستات تانيين وعشان كده اهملنى...

ما انا كنت اول تجاربه...عمره ما عمل علاقة كاملة مع واحدة قبلى....ايوة انا متأكدة..مش عشان قاللى كده...هو اصلاً معترفش الا بعد ما هدم حصون عكا بعد اسبوع من جوازنا...جوز بنت خالتى قاللى كل حاجة عنه...وهو استحالة يكذب...انا بحترم الراجل ده جداً...بالرغم من غناه الفاحش ووسامته وشياكته الا انه مخلص لبنت خالتى ومغرقها فى الحب والسعادة وكمان بيعمل خير كتير اوى وطيب مع الغلابة...أبوه الله يرحمه كان اكبر مُصَدر جلود فى مصر...كان بيعرف ربنا...ربى اولاده كويس وبناهم رجالة على حق.

جوز بنت خالتى جدع وبيخاف عليا....الأسبوع اللى فات كلمنى يطمن عليا...

هو...

كفاية تفكير فيه بقى لاحسده...هاها

بجد...كفاية تفكير فيه عشان مش المفروض...انا مش بفكر فى حاجة غلط...انا عمرى ما غلطت...بس حاسة ان كتر التفكير فى اى واحد غير جوزى حاجة غلط...

أيوه...عشان كده مردتش عليه امبارح لما كلمنى وانا على حمام السباحة مع الولاد... حاجة جوايا قالتلى ان كده كتير...

الحمد لله ان ضميرى لسه بخير...الحمد لله انى عارفه اميز...مش زى فلانة...ولا بلاش..مليش دعوة بالناس..ربنا يهدى والحمد لله الذى عافانى...

انا اللى مجننى انه كان بيتصل وهو عارف ومتاكد ان جوزى مش جنبى...هو خلاص بقى باين اوى كده انه على طول سايبنى؟؟ ولا باين انى مش فارقة معاه؟؟

هو ليه عامل معايا كده؟؟ بجد...ده انا حبيته حب الدنيا كلها...ده كان يتمنى بس انى اكلمه مش اتجوزه..

طيب انا عامله فى نفسى كده ليه...ليه مبقيتش احب نفسى...طب ما بدل العيشة التلاجة دى اسيبه لحياته اللى هو عايزها واعيش انا حياتى وخلاص...

الولاد...

حيكرهونى انى حرمتهم منه...وطبعاً حيلعنوا اللى جابونى طول عمرى...

ده غير انى عارفاه رذل ومش حيسيبنى...هو عايز الاتنين...عايز البيت...بكراسيه وكنبه وتحفه...وعايز حياة العربده بتاعته.

خلص ...البحر خلاص وقربنا نوصل...يا خسارة.

الطريق كان حلو..طبعاً حارجع البيت وابتدى بقى مسلسل كل يوم وزيادة شوية...

هدوم السفر اللى عايزة تتغسل...العشا...تلميع البيت اللى متنضفش بقاله ثلاث ايام...

الطريق وقف...الدنيا كانت زحام كاننا فى ميدان التحرير فى عز الظهر...واو...العربيات واقفة لحـــــــــــد النفق...

أول فكرة جاتلى انى فرحانه انى لسه مش حرَوح...بس يا رب متبقاش حادثة...

لما حرَوح حاخد دش اسرع من السرعة وانام...وحيحط ايده عليا...وحتسائل زى كل يوم...ليه حاطط ايده عليا...ده ايه؟؟

تعود...ونس...عشرة...اطمئنان...ولا ايه؟

معانى كويسة...

بس ده جوزى مش ابنى..

يعنى المفروض تكون مشاعر حب ورغبة متنتهيش عند حطة ايد...

طيب وهو حتى لو بان فيها الحب والرغبة...انا حتبسط؟ لو بانوا آه...بس الحقيقة انهم مش بيبانوا...

ومعتقدش انهم حيرجعوا يبانوا...

ومعتقدش انى حابادله الشعور لو بانوا...

فى حاجة فيا باظت...ملهاش قطع غيار...

واللى باظ فيه هو، باظ بايده...

طيب حتمرد؟

حاسكت؟

مانا اتكلمت كتير عن المشاعر المفقودة وسألت وناقشت...والاجابة كانت دايماً انكار ساذج مكلفش نفسه فيه حتى يبان مقنع او "انا كده من زمان ومش حتغير".

لما قاللى انه كده من زمان ، شبه ردحتله..."انت كده من زمان مع مين؟؟؟معايا؟؟ ده انت كنت بتقول احلى كلام...ده انت كنت بتعاملنى على انى ملكة...ده انا مشفتش فى حياتى رومانسية زى اللى شفتها معاك...انت بس عايز تهدنى وخلاص...انت مش فارق معاك انى مش سعيدة؟؟ طيب مش خايف اسيبك؟؟ مش خايف اغلط؟؟ مش بتفكر خالص؟؟"
ومردش...ضحك ياستهزاء ومردش...فاكر انى فى جيبه عشان فيه ولاد ولا اد كده غروره صورله انى بقيت نكرة؟

بس انا غلطانة...المفروض احب نفسى بصرف النظر هو بيحبنى ولا لأ...

معنوياً ومادياً كمان...انا بقالى كتير اوى اوى مجبتش حاجة جديدة...مش لازم هو اللى يجيبلى...انا اجيبلى...

وبقالى كتير جداً ما نعمتش رجليا...مش لازم هو يحس نعومة...انا احسها...

انا عارفة انى جميلة...نظرات الناس وكلامهم بيقولوا انى جميلة...انا ليه سايبه نفسى انسى ده...حتى لو هو بطل يقول وبطل يشوف...انا جميله...شعرى ووشى وجسمى...انا فعلاً جميلة...

هو مش بيقوللى ليه زى زمان؟؟

عشان شبع من جمالى...ولا عشان امتلك جمالى؟؟

طيب...

انا مخنوقة ومش طايقة نفسى ولا طايقاه...

طيب...

اعمل ايه؟

نفسى اقلب الصفحة وابتدى تانى بداية حلوة...

نفسى اضحك من قلبى تانى...

نفسى ابقى سعيدة تانى...

نفسى احس انى ملكة تانى...

نفسى احس تانى بنظرات الاعجاب وانا لابسة وخارجة معاه فى مكان...

نفسى احس انى سعيدة بيه وفرحانه انى مراته...

بس انا عارفه ان هو مش حيرجع زى زمان تانى...

ويمكن ولا انا...

وعارفه انى مش حاعرف اسيبه...

لانى بحبه

الطريق فتح...كانت مسورة مجارى ضاربة مغرقة النفق ومعطلة السير...

عدينا الزحمة وقربنا من البيت...

بصلى واتريق " زغردى بقى ادينا وصلنا البيت"

مبصتلوش وقلتله "مش حزغرد"